Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aądeęgiklłnoóprsśuyż. /
aąceęgjklłmnńoórsśtz

mijać

mija|ć

незак. праходзіць міма; мінаць;

to go nie minie — гэта яго не міне;

wszystko mijać — усё праходзіць (мінае);

mijać kogo (bez ukłonu) — праходзіць міма каго (без прывітання); мінаць каго, не вітаючыся

mijać się

незак. мінацца; разыходзіцца;

mijać się z prawdą — не адпавядаць праўдзе

mijanie

mijani|e

: światła ~a — бліжняе святло (аўтамабіля)

mijanka

ж.

1. чыг. раз’езд;

2. чаргаванне; размяшчэнне ў шахматным парадку