mijać

mija|ć

незак. праходзіць міма; мінаць;

to go nie minie — гэта яго не міне;

wszystko mijać — усё праходзіць (мінае);

mijać kogo (bez ukłonu) — праходзіць міма каго (без прывітання); мінаць каго, не вітаючыся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)