Verbum

wyrocznia

ж.

1. прароцтва, прадказанне;

2. аракул;

3. перан. бясспрэчны аўтарытэт

wyroczny

уст.

1. прарочы;

2. наканаваны, немінучы;

3. бясспрэчны

wyrodek

м. вырадак; вылюдак

wyrodny

звыродны, подлы

wyrodzić się

зак. вырадзіцца

wyroić się

зак.

1. дараіцца, выраіцца (аб пчолах);

2. высыпаць (натоўпам)

wyrok, ~u

м.

1. юр. прысуд, прыгавор, вырак;

wyrok uniewinniający — апраўдальны прыгавор;

wyrok zaoczny — завочны прыгавор;

wyrok śmierci — смяротны прысуд;

2. перан. воля, прысуд, наканаванне;

wyrok boski — божая воля;

wyrok losu — прызначэнне лёсу

wyrokować

незак. прадказваць

wyronić

зак. упусціць, згубіць

wyrosły

які вырас; высокі;

~e drzewo — высокае дрэва;

przyciąć ~e gałęzie — падрэзаць адрослыя галіны