Verbum

wyrobić

зак.

1. вырабіць; зрабіць;

2. выпрацаваць; сфарміраваць; развіць;

wyrobić charakter — выпрацаваць характар;

wyrobić sobie zdanie — скласці думку;

3. выстарацца; атрымаць;

wyrobić ciasto — вымесіць цеста;

wyrobić normę — выканаць норму

wyrobić się

wyrobi|ć się

зак.

1. выпрацавацца; сфарміравацца; скласціся;

2. (na kogo) зрабіцца, стаць (кім); набыць досвед;

~ł się na tęgiego robotnika — ён стаў добрым работнікам

wyrobienie

н. падрыхтоўка; дасведчанасць; спрактыкаванасць;

wyrobienie polityczne — палітычная дасведчанасць

wyrobiony

1. падрыхтаваны, умелы, спрактыкаваны; дасведчаны;

~e oko — спрактыкаванае вока;

wyrobiony towarzysko — які умее трымаць сябе ў кампаніі;

2. выраблены; які склаўся (сфарміраваўся);

mam ~e zdanie na ten temat — у мяне на гэты конт склалася пэўная думка

wyrobisko

н. горн. вырабка;

wyrobisko odkrywkowe — адкрытая вырабка; разрэз

wyrobnica

ж. падзёншчыца

wyrobnictwo

н. падзёншчына

wyrobniczy

падзённы

wyrobnik

м. падзёншчык

wyroby

мн.; гл. wyrób