wychodne
wychodn|e
н. выхадны [дзень];
na ~ym — перад самым адыходам
wychodzić
wychodz|ić
незак.
1. выходзіць;
~ić na przechadzkę — выходзіць на прагулку (на шпацыр);
okna ~ą na ulicę — вокны выходзяць на вуліцу;
~ić z wprawy — страціць спрыт (навыкі); развучыцца;
2. разм. выпадаць;
włosy mu ~ą — у яго выпадаюць валасы;
3. карц. хадзіць;
~ić z asa — хадзіць з туза;
~ić na człowieka — выходзіць у людзі;
~ić na swoje разм. заставацца пры сваім;
~i dobrze na czym — атрымліваць прыбытак на чым;
~ić obroną ręką — выходзіць цэлым
wychodźca
м. эмігрант;
wychodźca polityczny — палітычны эмігрант, палітэмігрант