Verbum

wychodzić

wychodz|ić

незак.

1. выходзіць;

~ić na przechadzkę — выходзіць на прагулку (на шпацыр);

okna ~ą na ulicę — вокны выходзяць на вуліцу;

~ić z wprawy — страціць спрыт (навыкі); развучыцца;

2. разм. выпадаць;

włosy mu ~ą — у яго выпадаюць валасы;

3. карц. хадзіць;

~ić z asa — хадзіць з туза;

~ić na człowieka — выходзіць у людзі;

~ić na swoje разм. заставацца пры сваім;

~i dobrze na czym — атрымліваць прыбытак на чым;

~ić obroną ręką — выходзіць цэлым