miara
miar|a
ж.
1. мера; колькасць;
~a długości — мера даўжыні;
~a powierzchni — мера плошчы;
2. уст. мерка;
zdjąć ~ę — зняць мерку;
iść do ~y — ісці на прымерку;
3. перан. мера;
w ~ę — у меру;
w ~ę możności — па меры магчымасці;
w znacznej mierze — у значнай ступені;
żadną ~ą — ні ў якім выпадку;
w ~ę zasług — па заслугах;
ze wszech miara — як мага; з усяе сілы;
poczucie ~y — пачуццё меры;
przebrać ~ę — перабраць мерку; далёка хапіць; перабраць
miarka
miark|a
ж. мерка;
mierzyć innych swoją ~ą — мераць іншых на свой аршын; меркаваць (думаць) пра іншых па сабе;
przebrała się ~a — перабралася мерка
miarkować
незак.
1. разлічваць, узважваць, меркаваць;
2. уст. стрымліваць, утаймоўваць
miarkować się
miark|ować się
незак.
1. арыентавацца;
2. стрымлівацца;
~uj się! — супакойся!; трымай сябе ў руках!
miarodajność
ж. аўтарытэтнасць; кампетэнтнасць; надзейнасць
miarodajny
miarodajn|y
кніжн. аўтарытэтны; надзейны; кампетэнтны;
czynniki ~e — кампетэнтныя органы
miarowo
мерна; раўнамерна; рытмічна
miarowość
ж.
1. мернасць; раўнамернасць; рытмічнасць;
2. літ. метрыка
miarowy
miarow|y
1. мерны; раўнамерны; рытмічны;
2. літ. метрычны;
naczynia ~e — мерны посуд