miara

miar|a

ж.

1. мера; колькасць;

~a długości — мера даўжыні;

~a powierzchni — мера плошчы;

2. уст. мерка;

zdjąć ~ę — зняць мерку;

iść do ~y — ісці на прымерку;

3. перан. мера;

w ~ę — у меру;

w ~ę możności — па меры магчымасці;

w znacznej mierze — у значнай ступені;

żadną ~ą — ні ў якім выпадку;

w ~ę zasług — па заслугах;

ze wszech miara — як мага; з усяе сілы;

poczucie ~y — пачуццё меры;

przebrać ~ę — перабраць мерку; далёка хапіць; перабраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)