miara
miar|a
ж.
1. мера; колькасць;
~a długości — мера даўжыні;
~a powierzchni — мера плошчы;
2. уст. мерка;
zdjąć ~ę — зняць мерку;
iść do ~y — ісці на прымерку;
3. перан. мера;
w ~ę — у меру;
w ~ę możności — па меры магчымасці;
w znacznej mierze — у значнай ступені;
żadną ~ą — ні ў якім выпадку;
w ~ę zasług — па заслугах;
ze wszech miara — як мага; з усяе сілы;
poczucie ~y — пачуццё меры;
przebrać ~ę — перабраць мерку; далёка хапіць; перабраць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)