Verbum

kociak

м.; гл. kocię

kocić się

незак. каціцца (пра авечак, коз)

kocię

н. кацяня

kociokwik, ~u

м. пахмелле

kocioł

м. кацёл;

kocioł parowy — паравы кацёл;

przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli — насмяяўся кацёл з гаршка, але і сам чорны; пасмяяўся лысы з пляшывага

kociołek

м. кацялок

kocmołuch

м. пагард. мурза, бруднюха; кацмалух

kocur

м. кот, кацяра

kocz

м. павозка

koczkodan

м.

1. заал. мартышка (Cercopithecus);

2. пагард. пудзіла (пра чалавека)