Verbum

zaprząg, ~ęgu

zaprz|ąg

м.

1. запрэжка;

koń do ~ęgu — запражны конь;

2. вупраж, збруя

zaprzątać

незак. займаць, паглынаць;

zaprzątać uwagę — займаць увагу;

zaprzątać głowę — марочыць галаву

zaprzątnąć

зак. заняць, паглынуць;

гл. zaprzątać

zaprzeczać

незак.

1. адмаўляць; пярэчыць; абвяргаць;

2. komu czego не прызнаваць за кім чаго; адмаўляць каму ў чым;

гл. zaprzeczyć

zaprzeczająco

адмоўна

zaprzeczenie

zaprzeczeni|e

н.

1. адмаўленне;

~e faktów — адмаўленне фактаў;

2. абвяржэнне;

nie ulega ~u уст. несумненна; бясспрэчна

zaprzeczony

zaprzeczon|y

грам. адмоўны;

zdanie ~e — адмоўны сказ

zaprzeczyć

zaprzeczy|ć

зак.

1. адказаць адмоўна; запярэчыць; не згадзіцца;

nie można ~ć — нельга не пагадзіцца;

2. абвергнуць;

~ć pogłoskom — абвергнуць чуткі;

3. komu czego не прызнаць за кім чаго;

~ć — komuprawa — не прызнаць за кім права

zaprzeć się

зак.

1. адперціся;

2. kogo/czego адрачыся; адмовіцца

zaprzedać

зак. прадаць, здрадзіць каму/чаму;

zaprzedać ojczyznę — прадаць радзіму; здрадзіць радзіме