zaprząg, ~ęgu

zaprz|ąg

м.

1. запрэжка;

koń do ~ęgu — запражны конь;

2. вупраж, збруя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)