zdać
зак.
1. здаць;
zdać rzeczy — здаць рэчы;
zdać egzamin — здаць (вытрымаць) экзамен;
zdać próbę — вытрымаць выпрабаванне;
2. перадаць; даць; прадставіць;
zdać sprawozdanie — даць (зрабіць) справаздачу;
zdać sobie sprawę z czego — усвядоміць, зразумець што
zdać się
zda|ć się
зак.
1. na kogo/co даверыцца каму; паспадзявацца на каго/што;
~ć się na los — паспадзявацца на лёс;
2. спатрэбіцца;
na nic się nie ~ć — ні на што не прыдацца;
3. безас. здацца;
~ło mi się ... — мне здалося
zdalnie
на адлегласці; дыстанцыйна
zdalny
zdaln|y
дыстанцыйны;
~е sterowanie — дыстанцыйнае кіраванне
zdanie
zdani|e
н.
1. думка; погляд; меркаванне;
moim ~em (według mojego ~a) — на маю думку; на мой погляд;
być ~a, źe ... — лічыць, што...;
2. грам. сказ;
~e pojedyncze — просты сказ;
~e złożone — складаны сказ;
~e poboczne — пабочны сказ
zdarty :
zdarty głos — сіпаты (сарваны) голас
zdarzać się
zdarza|ć się
незак. здарацца; адбывацца;
~ją się wypadki — здараецца
zdarzenie
н. выпадак; здарэнне; падзея
zdatność
ж. прыдатнасць;
zdatność do służby — прыдатнасць да службы;
zdatność do lotu ав. лётныя якасці
zdatny
прыдатны;
zdatny do użytku — прыдатны да ўжывання;
zdatny do walki — баяздольны