zaprzeczyć

zaprzeczy|ć

зак.

1. адказаць адмоўна; запярэчыць; не згадзіцца;

nie można ~ć — нельга не пагадзіцца;

2. абвергнуць;

~ć pogłoskom — абвергнуць чуткі;

3. komu czego не прызнаць за кім чаго;

~ć — komuprawa — не прызнаць за кім права

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)