Verbum

wywabianie

н.

1. выкліканне; выбаўленне;

2. вывядзенне

wywabić

зак.

1. выклікаць; выбавіць;

2. вывесці;

wywabić plamę — вывесці пляму

wywalać

незак.

1. выломваць; выбіваць;

2. вывальваць; звальваць;

wywalać otwarte drzwi — адамкнёныя дзверы адмыкаць; за пусты мех біцца

wywalcować

зак. тэх. пракатаць

wywalczać

незак. co заваёўваць што; дабівацца чаго

wywalczyć

зак. co заваяваць што; дабіцца чаго

wywalić

зак.

1. выламаць; выбіць;

2. вываліць; зваліць;

wywalić język разм. высунуць язык;

wywalić gały — вылупіць вочы;

wywalić brzuch — выпнуць пуза

wywalić się

зак.

1. вываліць (натоўпам);

2. вываліцца; перакуліцца

wywar, ~u

м. адвар; булён

wywatować

зак. падбіць ватай