wywalić

зак.

1. выламаць; выбіць;

2. вываліць; зваліць;

wywalić język разм. высунуць язык;

wywalić gały — вылупіць вочы;

wywalić brzuch — выпнуць пуза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)