Verbum

wyrodzić się

зак. вырадзіцца

wyroić się

зак.

1. дараіцца, выраіцца (аб пчолах);

2. высыпаць (натоўпам)

wyrok, ~u

м.

1. юр. прысуд, прыгавор, вырак;

wyrok uniewinniający — апраўдальны прыгавор;

wyrok zaoczny — завочны прыгавор;

wyrok śmierci — смяротны прысуд;

2. перан. воля, прысуд, наканаванне;

wyrok boski — божая воля;

wyrok losu — прызначэнне лёсу

wyrokować

незак. прадказваць

wyronić

зак. упусціць, згубіць

wyrosły

які вырас; высокі;

~e drzewo — высокае дрэва;

przyciąć ~e gałęzie — падрэзаць адрослыя галіны

wyrosnąć

зак. вырасці

wyrost :

na wyrost — загадзя; на запас; на выраст;

martwić się na wyrost — загадзя бедаваць (турбавацца; непакоіцца);

kupić ubranie na wyrost — купіць вопратку на выраст

wyrostek

м.

1. вырастак, парастак; атожылак, пасынак;

wyrostek robaczkowy — апендыкс;

2. падлетак

wyrość

зак.; гл. wyrosnąć