дыуро́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыуро́н | |
дыуро́ну | |
дыуро́ну | |
дыуро́н | |
дыуро́нам | |
дыуро́не |
Крыніцы:
дыуро́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыуро́н | |
дыуро́ну | |
дыуро́ну | |
дыуро́н | |
дыуро́нам | |
дыуро́не |
Крыніцы:
дыурэ́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыурэ́з | дыурэ́зы | |
дыурэ́зу | дыурэ́заў | |
дыурэ́зу | дыурэ́зам | |
дыурэ́з | дыурэ́зы | |
дыурэ́зам | дыурэ́замі | |
дыурэ́зе | дыурэ́зах |
Крыніцы:
дыурэ́тык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыурэ́тык | дыурэ́тыкі | |
дыурэ́тыку | дыурэ́тыкаў | |
дыурэ́тыку | дыурэ́тыкам | |
дыурэ́тык | дыурэ́тыкі | |
дыурэ́тыкам | дыурэ́тыкамі | |
дыурэ́тыку | дыурэ́тыках |
Крыніцы:
дыурэты́чны
прыметнік, адносны
дыурэты́чны | дыурэты́чная | дыурэты́чнае | дыурэты́чныя | |
дыурэты́чнага | дыурэты́чнай дыурэты́чнае |
дыурэты́чнага | дыурэты́чных | |
дыурэты́чнаму | дыурэты́чнай | дыурэты́чнаму | дыурэты́чным | |
дыурэты́чны ( дыурэты́чнага ( |
дыурэты́чную | дыурэты́чнае | дыурэты́чныя ( дыурэты́чных ( |
|
дыурэты́чным | дыурэты́чнай дыурэты́чнаю |
дыурэты́чным | дыурэты́чнымі | |
дыурэты́чным | дыурэты́чнай | дыурэты́чным | дыурэты́чных |
Іншыя варыянты: дыўрэты́чны.
Крыніцы:
дыурэці́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыурэці́н | |
дыурэці́ну | |
дыурэці́ну | |
дыурэці́н | |
дыурэці́нам | |
дыурэці́не |
Крыніцы: