Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а б в ж з л м н о р у х ы э ’

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ш э я -

дыўрэты́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дыўрэты́чны	дыўрэты́чная	дыўрэты́чнае	дыўрэты́чныя
Р.	дыўрэты́чнага	дыўрэты́чнай дыўрэты́чнае	дыўрэты́чнага	дыўрэты́чных
Д.	дыўрэты́чнаму	дыўрэты́чнай	дыўрэты́чнаму	дыўрэты́чным
В.	дыўрэты́чны (неадуш.)	дыўрэты́чную	дыўрэты́чнае	дыўрэты́чныя (неадуш.)
Т.	дыўрэты́чным	дыўрэты́чнай дыўрэты́чнаю	дыўрэты́чным	дыўрэты́чнымі
М.	дыўрэты́чным	дыўрэты́чнай	дыўрэты́чным	дыўрэты́чных

Іншыя варыянты: дыурэты́чны.

Крыніцы: prym2009, sbm2012.

дыўрэці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	дыўрэці́н
Р.	дыўрэці́ну
Д.	дыўрэці́ну
В.	дыўрэці́н
Т.	дыўрэці́нам
М.	дыўрэці́не

Крыніцы: sbm2012.