Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцшэя-

ды́к

злучнік, падпарадкавальны

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

ды́к

часціца

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

ды́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ды́канне
Р. ды́кання
Д. ды́канню
В. ды́канне
Т. ды́каннем
М. ды́канні

Крыніцы: piskunou2012.

дыкарбо́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыкарбо́навы дыкарбо́навая дыкарбо́навае дыкарбо́навыя
Р. дыкарбо́навага дыкарбо́навай
дыкарбо́навае		 дыкарбо́навага дыкарбо́навых
Д. дыкарбо́наваму дыкарбо́навай дыкарбо́наваму дыкарбо́навым
В. дыкарбо́навы (неадуш.)
дыкарбо́навага (адуш.)		 дыкарбо́навую дыкарбо́навае дыкарбо́навыя (неадуш.)
дыкарбо́навых (адуш.)
Т. дыкарбо́навым дыкарбо́навай
дыкарбо́наваю		 дыкарбо́навым дыкарбо́навымі
М. дыкарбо́навым дыкарбо́навай дыкарбо́навым дыкарбо́навых

Крыніцы: piskunou2012.

дыкарыё́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыкарыё́н дыкарыё́ны
Р. дыкарыё́на дыкарыё́наў
Д. дыкарыё́ну дыкарыё́нам
В. дыкарыё́н дыкарыё́ны
Т. дыкарыё́нам дыкарыё́намі
М. дыкарыё́не дыкарыё́нах

Крыніцы: piskunou2012.

ды́каць

‘прысядаць, рабіць рэверанс; павольна, нібы прысядаючы, ісці; моцна біцца (пра сэрца); трэсціся’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ды́каю ды́каем
2-я ас. ды́каеш ды́каеце
3-я ас. ды́кае ды́каюць
Прошлы час
м. ды́каў ды́калі
ж. ды́кала
н. ды́кала
Загадны лад
2-я ас. ды́кай ды́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ды́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

ды́кенсаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ды́кенсаўскі ды́кенсаўская ды́кенсаўскае ды́кенсаўскія
Р. ды́кенсаўскага ды́кенсаўскай
ды́кенсаўскае		 ды́кенсаўскага ды́кенсаўскіх
Д. ды́кенсаўскаму ды́кенсаўскай ды́кенсаўскаму ды́кенсаўскім
В. ды́кенсаўскі (неадуш.)
ды́кенсаўскага (адуш.)		 ды́кенсаўскую ды́кенсаўскае ды́кенсаўскія (неадуш.)
ды́кенсаўскіх (адуш.)
Т. ды́кенсаўскім ды́кенсаўскай
ды́кенсаўскаю		 ды́кенсаўскім ды́кенсаўскімі
М. ды́кенсаўскім ды́кенсаўскай ды́кенсаўскім ды́кенсаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

ды́кнуць

‘аднакратны дзеяслоў да дыкаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ды́кну ды́кнем
2-я ас. ды́кнеш ды́кнеце
3-я ас. ды́кне ды́кнуць
Прошлы час
м. ды́кнуў ды́кнулі
ж. ды́кнула
н. ды́кнула
Загадны лад
2-я ас. ды́кні ды́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ды́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

дыкрацэліё́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыкрацэліё́з
Р. дыкрацэліё́зу
Д. дыкрацэліё́зу
В. дыкрацэліё́з
Т. дыкрацэліё́зам
М. дыкрацэліё́зе

Крыніцы: piskunou2012.

ды́ксанскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ды́ксанскі ды́ксанская ды́ксанскае ды́ксанскія
Р. ды́ксанскага ды́ксанскай
ды́ксанскае		 ды́ксанскага ды́ксанскіх
Д. ды́ксанскаму ды́ксанскай ды́ксанскаму ды́ксанскім
В. ды́ксанскі (неадуш.)
ды́ксанскага (адуш.)		 ды́ксанскую ды́ксанскае ды́ксанскія (неадуш.)
ды́ксанскіх (адуш.)
Т. ды́ксанскім ды́ксанскай
ды́ксанскаю		 ды́ксанскім ды́ксанскімі
М. ды́ксанскім ды́ксанскай ды́ксанскім ды́ксанскіх

Крыніцы: piskunou2012.