дыцукры́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыцукры́д | дыцукры́ды | |
дыцукры́ду | дыцукры́даў | |
дыцукры́ду | дыцукры́дам | |
дыцукры́д | дыцукры́ды | |
дыцукры́дам | дыцукры́дамі | |
дыцукры́дзе | дыцукры́дах |
Крыніцы:
дыцукры́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыцукры́д | дыцукры́ды | |
дыцукры́ду | дыцукры́даў | |
дыцукры́ду | дыцукры́дам | |
дыцукры́д | дыцукры́ды | |
дыцукры́дам | дыцукры́дамі | |
дыцукры́дзе | дыцукры́дах |
Крыніцы:
дыцынадо́нт
‘вымерлае млекакормячае’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыцынадо́нт | дыцынадо́нты | |
дыцынадо́нта | дыцынадо́нтаў | |
дыцынадо́нту | дыцынадо́нтам | |
дыцынадо́нта | дыцынадо́нтаў | |
дыцынадо́нтам | дыцынадо́нтамі | |
дыцынадо́нце | дыцынадо́нтах |
Крыніцы:
дыцыя́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дыцыя́н | |
дыцыя́ну | |
дыцыя́ну | |
дыцыя́н | |
дыцыя́нам | |
дыцыя́не |
Крыніцы: