дыцынадо́нт
‘вымерлае млекакормячае’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дыцынадо́нт | дыцынадо́нты | |
| дыцынадо́нта | дыцынадо́нтаў | |
| дыцынадо́нту | дыцынадо́нтам | |
| дыцынадо́нта | дыцынадо́нтаў | |
| дыцынадо́нтам | дыцынадо́нтамі | |
| дыцынадо́нце | дыцынадо́нтах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)