дыўрэці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыўрэці́н
Р. дыўрэці́ну
Д. дыўрэці́ну
В. дыўрэці́н
Т. дыўрэці́нам
М. дыўрэці́не

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)