дыурэці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыурэці́н
Р. дыурэці́ну
Д. дыурэці́ну
В. дыурэці́н
Т. дыурэці́нам
М. дыурэці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)