завашы́вець
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
завашы́вею |
завашы́веем |
| 2-я ас. |
завашы́вееш |
завашы́вееце |
| 3-я ас. |
завашы́вее |
завашы́веюць |
| Прошлы час |
| м. |
завашы́веў |
завашы́велі |
| ж. |
завашы́вела |
| н. |
завашы́вела |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
завашы́вей |
завашы́вейце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
завашы́веўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
завашы́ўлены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
завашы́ўлены |
завашы́ўленая |
завашы́ўленае |
завашы́ўленыя |
| Р. |
завашы́ўленага |
завашы́ўленай завашы́ўленае |
завашы́ўленага |
завашы́ўленых |
| Д. |
завашы́ўленаму |
завашы́ўленай |
завашы́ўленаму |
завашы́ўленым |
| В. |
завашы́ўлены (неадуш.) завашы́ўленага (адуш.) |
завашы́ўленую |
завашы́ўленае |
завашы́ўленыя (неадуш.) завашы́ўленых (адуш.) |
| Т. |
завашы́ўленым |
завашы́ўленай завашы́ўленаю |
завашы́ўленым |
завашы́ўленымі |
| М. |
завашы́ўленым |
завашы́ўленай |
завашы́ўленым |
завашы́ўленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
завашы́ўлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
завашы́ўлены |
завашы́ўленая |
завашы́ўленае |
завашы́ўленыя |
| Р. |
завашы́ўленага |
завашы́ўленай завашы́ўленае |
завашы́ўленага |
завашы́ўленых |
| Д. |
завашы́ўленаму |
завашы́ўленай |
завашы́ўленаму |
завашы́ўленым |
| В. |
завашы́ўлены (неадуш.) завашы́ўленага (адуш.) |
завашы́ўленую |
завашы́ўленае |
завашы́ўленыя (неадуш.) завашы́ўленых (адуш.) |
| Т. |
завашы́ўленым |
завашы́ўленай завашы́ўленаю |
завашы́ўленым |
завашы́ўленымі |
| М. |
завашы́ўленым |
завашы́ўленай |
завашы́ўленым |
завашы́ўленых |
Кароткая форма: завашы́ўлена.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
заваява́льна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| заваява́льна |
- |
- |
заваява́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заваява́льнік |
заваява́льнікі |
| Р. |
заваява́льніка |
заваява́льнікаў |
| Д. |
заваява́льніку |
заваява́льнікам |
| В. |
заваява́льніка |
заваява́льнікаў |
| Т. |
заваява́льнікам |
заваява́льнікамі |
| М. |
заваява́льніку |
заваява́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заваява́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заваява́льніца |
заваява́льніцы |
| Р. |
заваява́льніцы |
заваява́льніц |
| Д. |
заваява́льніцы |
заваява́льніцам |
| В. |
заваява́льніцу |
заваява́льніц |
| Т. |
заваява́льніцай заваява́льніцаю |
заваява́льніцамі |
| М. |
заваява́льніцы |
заваява́льніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
заваява́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заваява́льны |
заваява́льная |
заваява́льнае |
заваява́льныя |
| Р. |
заваява́льнага |
заваява́льнай заваява́льнае |
заваява́льнага |
заваява́льных |
| Д. |
заваява́льнаму |
заваява́льнай |
заваява́льнаму |
заваява́льным |
| В. |
заваява́льны (неадуш.) заваява́льнага (адуш.) |
заваява́льную |
заваява́льнае |
заваява́льныя (неадуш.) заваява́льных (адуш.) |
| Т. |
заваява́льным |
заваява́льнай заваява́льнаю |
заваява́льным |
заваява́льнымі |
| М. |
заваява́льным |
заваява́льнай |
заваява́льным |
заваява́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заваява́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заваява́нне |
заваява́нні |
| Р. |
заваява́ння |
заваява́нняў |
| Д. |
заваява́нню |
заваява́нням |
| В. |
заваява́нне |
заваява́нні |
| Т. |
заваява́ннем |
заваява́ннямі |
| М. |
заваява́нні |
заваява́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заваява́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заваява́ны |
заваява́ная |
заваява́нае |
заваява́ныя |
| Р. |
заваява́нага |
заваява́най заваява́нае |
заваява́нага |
заваява́ных |
| Д. |
заваява́наму |
заваява́най |
заваява́наму |
заваява́ным |
| В. |
заваява́ны (неадуш.) заваява́нага (адуш.) |
заваява́ную |
заваява́нае |
заваява́ныя (неадуш.) заваява́ных (адуш.) |
| Т. |
заваява́ным |
заваява́най заваява́наю |
заваява́ным |
заваява́нымі |
| М. |
заваява́ным |
заваява́най |
заваява́ным |
заваява́ных |
Кароткая форма: заваява́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.