Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-

экумені́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. экумені́зм
Р. экумені́зму
Д. экумені́зму
В. экумені́зм
Т. экумені́змам
М. экумені́зме

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

экумені́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экумені́ст экумені́сты
Р. экумені́ста экумені́стаў
Д. экумені́сту экумені́стам
В. экумені́ста экумені́стаў
Т. экумені́стам экумені́стамі
М. экумені́сце экумені́стах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

экумені́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. экумені́стка экумені́сткі
Р. экумені́сткі экумені́стак
Д. экумені́стцы экумені́сткам
В. экумені́стку экумені́стак
Т. экумені́сткай
экумені́сткаю		 экумені́сткамі
М. экумені́стцы экумені́стках

Крыніцы: piskunou2012.

экумені́сцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экумені́сцкі экумені́сцкая экумені́сцкае экумені́сцкія
Р. экумені́сцкага экумені́сцкай
экумені́сцкае		 экумені́сцкага экумені́сцкіх
Д. экумені́сцкаму экумені́сцкай экумені́сцкаму экумені́сцкім
В. экумені́сцкі (неадуш.)
экумені́сцкага (адуш.)		 экумені́сцкую экумені́сцкае экумені́сцкія (неадуш.)
экумені́сцкіх (адуш.)
Т. экумені́сцкім экумені́сцкай
экумені́сцкаю		 экумені́сцкім экумені́сцкімі
М. экумені́сцкім экумені́сцкай экумені́сцкім экумені́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

экумені́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экумені́цкі экумені́цкая экумені́цкае экумені́цкія
Р. экумені́цкага экумені́цкай экумені́цкага экумені́цкіх
Д. экумені́цкаму экумені́цкай экумені́цкаму экумені́цкім
В. экумені́цкі экумені́цкую экумені́цкае экумені́цкія
Т. экумені́цкім экумені́цкай
экумені́цкаю		 экумені́цкім экумені́цкімі
М. экумені́цкім экумені́цкай экумені́цкім экумені́цкіх

Крыніцы: sbm2012.

экумені́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экумені́чны экумені́чная экумені́чнае экумені́чныя
Р. экумені́чнага экумені́чнай
экумені́чнае		 экумені́чнага экумені́чных
Д. экумені́чнаму экумені́чнай экумені́чнаму экумені́чным
В. экумені́чны (неадуш.)
экумені́чнага (адуш.)		 экумені́чную экумені́чнае экумені́чныя (неадуш.)
экумені́чных (адуш.)
Т. экумені́чным экумені́чнай
экумені́чнаю		 экумені́чным экумені́чнымі
М. экумені́чным экумені́чнай экумені́чным экумені́чных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

экфра́сіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экфра́сіс экфра́сісы
Р. экфра́сіса экфра́сісаў
Д. экфра́сісу экфра́сісам
В. экфра́сіс экфра́сісы
Т. экфра́сісам экфра́сісамі
М. экфра́сісе экфра́сісах

Крыніцы: piskunou2012.

э́кшэн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. э́кшэн э́кшэны
Р. э́кшэну э́кшэнаў
Д. э́кшэну э́кшэнам
В. э́кшэн э́кшэны
Т. э́кшэнам э́кшэнамі
М. э́кшэне э́кшэнах

Крыніцы: piskunou2012.

экю́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. экю́ экю́
Р. экю́ экю́
Д. экю́ экю́
В. экю́ экю́
Т. экю́ экю́
М. экю́ экю́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

экю́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. экю́ экю́
Р. экю́ экю́
Д. экю́ экю́
В. экю́ экю́
Т. экю́ экю́
М. экю́ экю́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.