экумені́сцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экумені́сцкі экумені́сцкая экумені́сцкае экумені́сцкія
Р. экумені́сцкага экумені́сцкай
экумені́сцкае		 экумені́сцкага экумені́сцкіх
Д. экумені́сцкаму экумені́сцкай экумені́сцкаму экумені́сцкім
В. экумені́сцкі (неадуш.)
экумені́сцкага (адуш.)		 экумені́сцкую экумені́сцкае экумені́сцкія (неадуш.)
экумені́сцкіх (адуш.)
Т. экумені́сцкім экумені́сцкай
экумені́сцкаю		 экумені́сцкім экумені́сцкімі
М. экумені́сцкім экумені́сцкай экумені́сцкім экумені́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)