экумені́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
экумені́стка | экумені́сткі | |
экумені́сткі | экумені́стак | |
экумені́стцы | экумені́сткам | |
экумені́стку | экумені́стак | |
экумені́сткай экумені́сткаю |
экумені́сткамі | |
экумені́стцы | экумені́стках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)