экумені́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. экумені́стка экумені́сткі
Р. экумені́сткі экумені́стак
Д. экумені́стцы экумені́сткам
В. экумені́стку экумені́стак
Т. экумені́сткай
экумені́сткаю
экумені́сткамі
М. экумені́стцы экумені́стках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)