экумені́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экумені́чны экумені́чная экумені́чнае экумені́чныя
Р. экумені́чнага экумені́чнай
экумені́чнае
экумені́чнага экумені́чных
Д. экумені́чнаму экумені́чнай экумені́чнаму экумені́чным
В. экумені́чны (неадуш.)
экумені́чнага (адуш.)
экумені́чную экумені́чнае экумені́чныя (неадуш.)
экумені́чных (адуш.)
Т. экумені́чным экумені́чнай
экумені́чнаю
экумені́чным экумені́чнымі
М. экумені́чным экумені́чнай экумені́чным экумені́чных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)