зацвы́ркаць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Будучы час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			зацвы́ркаю | 
			зацвы́ркаем | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			зацвы́ркаеш | 
			зацвы́ркаеце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			зацвы́ркае | 
			зацвы́ркаюць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			зацвы́ркаў | 
			зацвы́ркалі | 
		
		
			| ж. | 
			зацвы́ркала | 
		
		
			| н. | 
			зацвы́ркала | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| прош. час | 
			зацвы́ркаўшы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
зацвя́каць
‘пачаць цвякаць - утвараць гукі, характэрныя для хадзьбы па гразі, забалочаным месцы і пад.; ляскаць жалезным прадметам’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Будучы час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			зацвя́каю | 
			зацвя́каем | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			зацвя́каеш | 
			зацвя́каеце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			зацвя́кае | 
			зацвя́каюць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			зацвя́каў | 
			зацвя́калі | 
		
		
			| ж. | 
			зацвя́кала | 
		
		
			| н. | 
			зацвя́кала | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			зацвя́кай | 
			зацвя́кайце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| прош. час | 
			зацвя́каўшы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
зацвялі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
		| Будучы час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			зацвялю́ | 
			зацве́лім | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			зацве́ліш | 
			зацве́ліце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			зацве́ліць | 
			зацве́ляць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			зацвялі́ў | 
			зацвялі́лі | 
		
		
			| ж. | 
			зацвялі́ла | 
		
		
			| н. | 
			зацвялі́ла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			зацвялі́ | 
			зацвялі́це | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| прош. час | 
			зацвялі́ўшы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012.
зацвярджа́льнік
‘асоба - той, хто зацвярджае што-небудзь; сродак для зацвердзявання’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			зацвярджа́льнік | 
			зацвярджа́льнікі | 
			
		
			| Р. | 
			зацвярджа́льніка | 
			зацвярджа́льнікаў | 
			
		
			| Д. | 
			зацвярджа́льніку | 
			зацвярджа́льнікам | 
			
		
			| В. | 
			зацвярджа́льніка | 
			зацвярджа́льнікаў | 
			
		
			| Т. | 
			зацвярджа́льнікам | 
			зацвярджа́льнікамі | 
			
		
			| М. | 
			зацвярджа́льніку | 
			зацвярджа́льніках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
зацвярджа́льнік
‘асоба - той, хто зацвярджае што-небудзь; сродак для зацвердзявання’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			зацвярджа́льнік | 
			зацвярджа́льнікі | 
			
		
			| Р. | 
			зацвярджа́льніку | 
			зацвярджа́льнікаў | 
			
		
			| Д. | 
			зацвярджа́льніку | 
			зацвярджа́льнікам | 
			
		
			| В. | 
			зацвярджа́льнік | 
			зацвярджа́льнікі | 
			
		
			| Т. | 
			зацвярджа́льнікам | 
			зацвярджа́льнікамі | 
			
		
			| М. | 
			зацвярджа́льніку | 
			зацвярджа́льніках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
зацвярджа́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			зацвярджа́юся | 
			зацвярджа́емся | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			зацвярджа́ешся | 
			зацвярджа́ецеся | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			зацвярджа́ецца | 
			зацвярджа́юцца | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			зацвярджа́ўся | 
			зацвярджа́ліся | 
		
		
			| ж. | 
			зацвярджа́лася | 
		
		
			| н. | 
			зацвярджа́лася | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			зацвярджа́йся | 
			зацвярджа́йцеся | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| цяп. час | 
			зацвярджа́ючыся | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
зацвярджа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			зацвярджа́ю | 
			зацвярджа́ем | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			зацвярджа́еш | 
			зацвярджа́еце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			зацвярджа́е | 
			зацвярджа́юць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			зацвярджа́ў | 
			зацвярджа́лі | 
		
		
			| ж. | 
			зацвярджа́ла | 
		
		
			| н. | 
			зацвярджа́ла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			зацвярджа́й | 
			зацвярджа́йце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| цяп. час | 
			зацвярджа́ючы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
зацвярджэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			зацвярджэ́нне | 
			зацвярджэ́нні | 
			
		
			| Р. | 
			зацвярджэ́ння | 
			зацвярджэ́нняў | 
			
		
			| Д. | 
			зацвярджэ́нню | 
			зацвярджэ́нням | 
			
		
			| В. | 
			зацвярджэ́нне | 
			зацвярджэ́нні | 
			
		
			| Т. | 
			зацвярджэ́ннем | 
			зацвярджэ́ннямі | 
			
		
			| М. | 
			зацвярджэ́нні | 
			зацвярджэ́ннях | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.