кара́вачнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кара́вачнік | кара́вачнікі | |
| кара́вачніка | кара́вачнікаў | |
| кара́вачніку | кара́вачнікам | |
| кара́вачніка | кара́вачнікаў | |
| кара́вачнікам | кара́вачнікамі | |
| кара́вачніку | кара́вачніках |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэннікараве́ла
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| караве́ла | караве́лы | |
| караве́лы | караве́л | |
| караве́ле | караве́лам | |
| караве́лу | караве́лы | |
| караве́лай караве́лаю |
караве́ламі | |
| караве́ле | караве́лах |
Крыніцы:
кара́вець
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| кара́вее | кара́веюць | |
| Прошлы час | ||
| кара́веў | кара́велі | |
| кара́вела | ||
| кара́вела | ||
Крыніцы:
кара́віцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| кара́віцца | кара́вяцца | |
| Прошлы час | ||
| кара́віўся | кара́віліся | |
| кара́вілася | ||
| кара́вілася | ||
Крыніцы:
кара́віць
‘забруджваць што-небудзь, рабіць закарэлым, каравым’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| кара́ўлю | кара́вім | |
| кара́віш | кара́віце | |
| кара́віць | кара́вяць | |
| Прошлы час | ||
| кара́віў | кара́вілі | |
| кара́віла | ||
| кара́віла | ||
| Загадны лад | ||
| кара́ў | кара́ўце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кара́вячы | ||
Крыніцы:
караво́кі
прыметнік, якасны
| караво́кі | караво́кая | караво́кае | караво́кія | |
| караво́кага | караво́кай караво́кае |
караво́кага | караво́кіх | |
| караво́каму | караво́кай | караво́каму | караво́кім | |
| караво́кі ( караво́кага ( |
караво́кую | караво́кае | караво́кія ( караво́кіх ( |
|
| караво́кім | караво́кай караво́каю |
караво́кім | караво́кімі | |
| караво́кім | караво́кай | караво́кім | караво́кіх | |
Крыніцы:
караву́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| караву́л | караву́лы | |
| караву́ла | караву́лаў | |
| караву́лу | караву́лам | |
| караву́л | караву́лы | |
| караву́лам | караву́ламі | |
| караву́ле | караву́лах |
Крыніцы:
караву́л
выклічнік
Крыніцы:
караву́ліць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| караву́лю | караву́лім | |
| караву́ліш | караву́ліце | |
| караву́ліць | караву́ляць | |
| Прошлы час | ||
| караву́ліў | караву́лілі | |
| караву́ліла | ||
| караву́ліла | ||
| Загадны лад | ||
| караву́ль | караву́льце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| караву́лячы | ||
Крыніцы:
караву́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| караву́лка | караву́лкі | |
| караву́лкі | караву́лак | |
| караву́лцы | караву́лкам | |
| караву́лку | караву́лкі | |
| караву́лкай караву́лкаю |
караву́лкамі | |
| караву́лцы | караву́лках |
Крыніцы: