кара́віць

‘забруджваць што-небудзь, рабіць закарэлым, каравым’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кара́ўлю кара́вім
2-я ас. кара́віш кара́віце
3-я ас. кара́віць кара́вяць
Прошлы час
м. кара́віў кара́вілі
ж. кара́віла
н. кара́віла
Загадны лад
2-я ас. кара́ў кара́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кара́вячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)