абуры́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абуру́ |
абу́рым |
2-я ас. |
абу́рыш |
абу́рыце |
3-я ас. |
абу́рыць |
абу́раць |
Прошлы час |
м. |
абуры́ў |
абуры́лі |
ж. |
абуры́ла |
н. |
абуры́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абуры́ |
абуры́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абуры́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абурэ́нне |
Р. |
абурэ́ння |
Д. |
абурэ́нню |
В. |
абурэ́нне |
Т. |
абурэ́ннем |
М. |
абурэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абу́так
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абу́так |
Р. |
абу́тку |
Д. |
абу́тку |
В. |
абу́так |
Т. |
абу́ткам |
М. |
абу́тку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абу́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
абу́тка |
Р. |
абу́ткі |
Д. |
абу́тцы |
В. |
абу́тку |
Т. |
абу́ткай абу́ткаю |
М. |
абу́тцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абутко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абутко́вы |
абутко́вая |
абутко́вае |
абутко́выя |
Р. |
абутко́вага |
абутко́вай абутко́вае |
абутко́вага |
абутко́вых |
Д. |
абутко́ваму |
абутко́вай |
абутко́ваму |
абутко́вым |
В. |
абутко́вы (неадуш.) абутко́вага (адуш.) |
абутко́вую |
абутко́вае |
абутко́выя (неадуш.) абутко́вых (адуш.) |
Т. |
абутко́вым |
абутко́вай абутко́ваю |
абутко́вым |
абутко́вымі |
М. |
абутко́вым |
абутко́вай |
абутко́вым |
абутко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абу́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абу́тнік |
абу́тнікі |
Р. |
абу́тніка |
абу́тнікаў |
Д. |
абу́тніку |
абу́тнікам |
В. |
абу́тніка |
абу́тнікаў |
Т. |
абу́тнікам |
абу́тнікамі |
М. |
абу́тніку |
абу́тніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абу́тніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абу́тніца |
абу́тніцы |
Р. |
абу́тніцы |
абу́тніц |
Д. |
абу́тніцы |
абу́тніцам |
В. |
абу́тніцу |
абу́тніц |
Т. |
абу́тніцай абу́тніцаю |
абу́тніцамі |
М. |
абу́тніцы |
абу́тніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абу́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абу́ты |
абу́тая |
абу́тае |
абу́тыя |
Р. |
абу́тага |
абу́тай абу́тае |
абу́тага |
абу́тых |
Д. |
абу́таму |
абу́тай |
абу́таму |
абу́тым |
В. |
абу́ты (неадуш.) абу́тага (адуш.) |
абу́тую |
абу́тае |
абу́тыя (неадуш.) абу́тых (адуш.) |
Т. |
абу́тым |
абу́тай абу́таю |
абу́тым |
абу́тымі |
М. |
абу́тым |
абу́тай |
абу́тым |
абу́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.