Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя

законавучы́цель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законавучы́цель законавучы́целі
Р. законавучы́целя законавучы́целяў
Д. законавучы́целю законавучы́целям
В. законавучы́целя законавучы́целяў
Т. законавучы́целем законавучы́целямі
М. законавучы́целю законавучы́целях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

законавучэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законавучэ́нне законавучэ́нні
Р. законавучэ́ння законавучэ́нняў
Д. законавучэ́нню законавучэ́нням
В. законавучэ́нне законавучэ́нні
Т. законавучэ́ннем законавучэ́ннямі
М. законавучэ́нні законавучэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

законадара́дчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. законадара́дчы законадара́дчая законадара́дчае законадара́дчыя
Р. законадара́дчага законадара́дчай
законадара́дчае		 законадара́дчага законадара́дчых
Д. законадара́дчаму законадара́дчай законадара́дчаму законадара́дчым
В. законадара́дчы (неадуш.)
законадара́дчага (адуш.)		 законадара́дчую законадара́дчае законадара́дчыя (неадуш.)
законадара́дчых (адуш.)
Т. законадара́дчым законадара́дчай
законадара́дчаю		 законадара́дчым законадара́дчымі
М. законадара́дчым законадара́дчай законадара́дчым законадара́дчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

законанаста́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законанаста́ўнік законанаста́ўнікі
Р. законанаста́ўніка законанаста́ўнікаў
Д. законанаста́ўніку законанаста́ўнікам
В. законанаста́ўніка законанаста́ўнікаў
Т. законанаста́ўнікам законанаста́ўнікамі
М. законанаста́ўніку законанаста́ўніках

Крыніцы: piskunou2012.

законапалажэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законапалажэ́нне законапалажэ́нні
Р. законапалажэ́ння законапалажэ́нняў
Д. законапалажэ́нню законапалажэ́нням
В. законапалажэ́нне законапалажэ́нні
Т. законапалажэ́ннем законапалажэ́ннямі
М. законапалажэ́нні законапалажэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

законапара́дак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законапара́дак законапара́дкі
Р. законапара́дку законапара́дкаў
Д. законапара́дку законапара́дкам
В. законапара́дак законапара́дкі
Т. законапара́дкам законапара́дкамі
М. законапара́дку законапара́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

законапаруша́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законапаруша́льнік законапаруша́льнікі
Р. законапаруша́льніка законапаруша́льнікаў
Д. законапаруша́льніку законапаруша́льнікам
В. законапаруша́льніка законапаруша́льнікаў
Т. законапаруша́льнікам законапаруша́льнікамі
М. законапаруша́льніку законапаруша́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

законапаруша́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. законапаруша́льніца законапаруша́льніцы
Р. законапаруша́льніцы законапаруша́льніц
Д. законапаруша́льніцы законапаруша́льніцам
В. законапаруша́льніцу законапаруша́льніц
Т. законапаруша́льніцай
законапаруша́льніцаю		 законапаруша́льніцамі
М. законапаруша́льніцы законапаруша́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

зако́напаслухмяна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
зако́напаслухмяна - -

законапаслухмя́на

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
законапаслухмя́на - -

Крыніцы: piskunou2012.