законавучэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законавучэ́нне законавучэ́нні
Р. законавучэ́ння законавучэ́нняў
Д. законавучэ́нню законавучэ́нням
В. законавучэ́нне законавучэ́нні
Т. законавучэ́ннем законавучэ́ннямі
М. законавучэ́нні законавучэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)