законавучы́цель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. законавучы́цель законавучы́целі
Р. законавучы́целя законавучы́целяў
Д. законавучы́целю законавучы́целям
В. законавучы́целя законавучы́целяў
Т. законавучы́целем законавучы́целямі
М. законавучы́целю законавучы́целях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)