дысану́ючы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысану́ючы |
дысану́ючая |
дысану́ючае |
дысану́ючыя |
| Р. |
дысану́ючага |
дысану́ючай дысану́ючае |
дысану́ючага |
дысану́ючых |
| Д. |
дысану́ючаму |
дысану́ючай |
дысану́ючаму |
дысану́ючым |
| В. |
дысану́ючы (неадуш.) дысану́ючага (адуш.) |
дысану́ючую |
дысану́ючае |
дысану́ючыя (неадуш.) дысану́ючых (адуш.) |
| Т. |
дысану́ючым |
дысану́ючай дысану́ючаю |
дысану́ючым |
дысану́ючымі |
| М. |
дысану́ючым |
дысану́ючай |
дысану́ючым |
дысану́ючых |
Крыніцы:
krapivabr2012.
дысасэ́мблер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дысасэ́мблер |
дысасэ́мблеры |
| Р. |
дысасэ́мблера |
дысасэ́мблераў |
| Д. |
дысасэ́мблеру |
дысасэ́мблерам |
| В. |
дысасэ́мблер |
дысасэ́мблеры |
| Т. |
дысасэ́мблерам |
дысасэ́мблерамі |
| М. |
дысасэ́мблеры |
дысасэ́мблерах |
Крыніцы:
piskunou2012.
дысацыіраваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысацыіраваны |
дысацыіраваная |
дысацыіраванае |
дысацыіраваныя |
| Р. |
дысацыіраванага |
дысацыіраванай дысацыіраванае |
дысацыіраванага |
дысацыіраваных |
| Д. |
дысацыіраванаму |
дысацыіраванай |
дысацыіраванаму |
дысацыіраваным |
| В. |
дысацыіраваны дысацыіраванага |
дысацыіраваную |
дысацыіраванае |
дысацыіраваныя |
| Т. |
дысацыіраваным |
дысацыіраванай дысацыіраванаю |
дысацыіраваным |
дысацыіраванымі |
| М. |
дысацыіраваным |
дысацыіраванай |
дысацыіраваным |
дысацыіраваных |
Кароткая форма: дысацыіравана.
дысацыіраваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысацыіраваны |
дысацыіраваная |
дысацыіраванае |
дысацыіраваныя |
| Р. |
дысацыіраванага |
дысацыіраванай дысацыіраванае |
дысацыіраванага |
дысацыіраваных |
| Д. |
дысацыіраванаму |
дысацыіраванай |
дысацыіраванаму |
дысацыіраваным |
| В. |
дысацыіраваны дысацыіраванага |
дысацыіраваную |
дысацыіраванае |
дысацыіраваныя |
| Т. |
дысацыіраваным |
дысацыіраванай дысацыіраванаю |
дысацыіраваным |
дысацыіраванымі |
| М. |
дысацыіраваным |
дысацыіраванай |
дысацыіраваным |
дысацыіраваных |
Кароткая форма: дысацыіравана.
дысацыява́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысацыява́ны |
дысацыява́ная |
дысацыява́нае |
дысацыява́ныя |
| Р. |
дысацыява́нага |
дысацыява́най дысацыява́нае |
дысацыява́нага |
дысацыява́ных |
| Д. |
дысацыява́наму |
дысацыява́най |
дысацыява́наму |
дысацыява́ным |
| В. |
дысацыява́ны (неадуш.) дысацыява́нага (адуш.) |
дысацыява́ную |
дысацыява́нае |
дысацыява́ныя (неадуш.) дысацыява́ных (адуш.) |
| Т. |
дысацыява́ным |
дысацыява́най дысацыява́наю |
дысацыява́ным |
дысацыява́нымі |
| М. |
дысацыява́ным |
дысацыява́най |
дысацыява́ным |
дысацыява́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дысацыява́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысацыява́ны |
дысацыява́ная |
дысацыява́нае |
дысацыява́ныя |
| Р. |
дысацыява́нага |
дысацыява́най дысацыява́нае |
дысацыява́нага |
дысацыява́ных |
| Д. |
дысацыява́наму |
дысацыява́най |
дысацыява́наму |
дысацыява́ным |
| В. |
дысацыява́ны (неадуш.) дысацыява́нага (адуш.) |
дысацыява́ную |
дысацыява́нае |
дысацыява́ныя (неадуш.) дысацыява́ных (адуш.) |
| Т. |
дысацыява́ным |
дысацыява́най дысацыява́наю |
дысацыява́ным |
дысацыява́нымі |
| М. |
дысацыява́ным |
дысацыява́най |
дысацыява́ным |
дысацыява́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дысацыява́ць
‘растварыць (раствараць), распусціць (распускаць) што-небудзь; растварыцца (растварацца), распусціцца (распускацца)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дысацыю́ю |
дысацыю́ем |
| 2-я ас. |
дысацыю́еш |
дысацыю́еце |
| 3-я ас. |
дысацыю́е |
дысацыю́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дысацыява́ў |
дысацыява́лі |
| ж. |
дысацыява́ла |
| н. |
дысацыява́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дысацыю́й |
дысацыю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дысацыю́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дысацыява́ць
‘растварыць (раствараць), распусціць (распускаць) што-небудзь; растварыцца (растварацца), распусціцца (распускацца)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дысацыю́ю |
дысацыю́ем |
| 2-я ас. |
дысацыю́еш |
дысацыю́еце |
| 3-я ас. |
дысацыю́е |
дысацыю́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дысацыява́ў |
дысацыява́лі |
| ж. |
дысацыява́ла |
| н. |
дысацыява́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дысацыю́й |
дысацыю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дысацыява́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.