Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гуматэхні́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гуматэхні́чны	гуматэхні́чная	гуматэхні́чнае	гуматэхні́чныя
Р.	гуматэхні́чнага	гуматэхні́чнай гуматэхні́чнае	гуматэхні́чнага	гуматэхні́чных
Д.	гуматэхні́чнаму	гуматэхні́чнай	гуматэхні́чнаму	гуматэхні́чным
В.	гуматэхні́чны (неадуш.) гуматэхні́чнага (адуш.)	гуматэхні́чную	гуматэхні́чнае	гуматэхні́чныя (неадуш.) гуматэхні́чных (адуш.)
Т.	гуматэхні́чным	гуматэхні́чнай гуматэхні́чнаю	гуматэхні́чным	гуматэхні́чнымі
М.	гуматэхні́чным	гуматэхні́чнай	гуматэхні́чным	гуматэхні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

гумаўшчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

гумаўшчы́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Гумбачы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Гу́мберт

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Гуме́нікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

гуме́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Гуме́ннікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

гуме́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гуме́нны	гуме́нная	гуме́ннае	гуме́нныя
Р.	гуме́ннага	гуме́ннай гуме́ннае	гуме́ннага	гуме́нных
Д.	гуме́ннаму	гуме́ннай	гуме́ннаму	гуме́нным
В.	гуме́нны (неадуш.) гуме́ннага (адуш.)	гуме́нную	гуме́ннае	гуме́нныя (неадуш.) гуме́нных (адуш.)
Т.	гуме́нным	гуме́ннай гуме́ннаю	гуме́нным	гуме́ннымі
М.	гуме́нным	гуме́ннай	гуме́нным	гуме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гуме́нца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Verbum