Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

гу́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гу́з гузы́
Р. гу́за гузо́ў
Д. гу́зу гуза́м
В. гу́з гузы́
Т. гу́зам гуза́мі
М. гу́зе гуза́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гузава́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
гузава́та - -

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

гузава́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. гузава́тасць
Р. гузава́тасці
Д. гузава́тасці
В. гузава́тасць
Т. гузава́тасцю
М. гузава́тасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Гузава́тка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гузава́тка
Р. Гузава́ткі
Д. Гузава́тцы
В. Гузава́тку
Т. Гузава́ткай
Гузава́ткаю
М. Гузава́тцы

гузава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гузава́ты гузава́тая гузава́тае гузава́тыя
Р. гузава́тага гузава́тай
гузава́тае		 гузава́тага гузава́тых
Д. гузава́таму гузава́тай гузава́таму гузава́тым
В. гузава́ты (неадуш.)
гузава́тага (адуш.)		 гузава́тую гузава́тае гузава́тыя (неадуш.)
гузава́тых (адуш.)
Т. гузава́тым гузава́тай
гузава́таю		 гузава́тым гузава́тымі
М. гузава́тым гузава́тай гузава́тым гузава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гузавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гузавы́ гузава́я гузаво́е гузавы́я
Р. гузаво́га гузаво́й
гузаво́е		 гузаво́га гузавы́х
Д. гузаво́му гузаво́й гузаво́му гузавы́м
В. гузавы́
гузаво́га		 гузаву́ю гузаво́е гузавы́я
гузавы́х
Т. гузавы́м гузаво́й
гузаво́ю		 гузавы́м гузавы́мі
М. гузавы́м гузаво́й гузавы́м гузавы́х

Крыніцы: tsblm1996.

гуза́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуза́к гузакі́
Р. гузака́ гузако́ў
Д. гузаку́ гузака́м
В. гуза́к гузакі́
Т. гузако́м гузака́мі
М. гузаку́ гузака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гуза́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гуза́нне
Р. гуза́ння
Д. гуза́нню
В. гуза́нне
Т. гуза́ннем
М. гуза́нні

Крыніцы: piskunou2012.

гузану́ць

‘ударыць вяроўкай каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гузану́ гузанё́м
2-я ас. гузане́ш гузаняце́
3-я ас. гузане́ гузану́ць
Прошлы час
м. гузану́ў гузану́лі
ж. гузану́ла
н. гузану́ла
Загадны лад
2-я ас. гузані́ гузані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час гузану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

гуза́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуза́ны гуза́ная гуза́нае гуза́ныя
Р. гуза́нага гуза́най
гуза́нае		 гуза́нага гуза́ных
Д. гуза́наму гуза́най гуза́наму гуза́ным
В. гуза́ны (неадуш.)
гуза́нага (адуш.)		 гуза́ную гуза́нае гуза́ныя (неадуш.)
гуза́ных (адуш.)
Т. гуза́ным гуза́най
гуза́наю		 гуза́ным гуза́нымі
М. гуза́ным гуза́най гуза́ным гуза́ных

Крыніцы: piskunou2012.