гу́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
гу́з | гузы́ | |
гу́за | гузо́ў | |
гу́зу | гуза́м | |
гу́з | гузы́ | |
гу́зам | гуза́мі | |
гу́зе | гуза́х |
Крыніцы:
гу́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
гу́з | гузы́ | |
гу́за | гузо́ў | |
гу́зу | гуза́м | |
гу́з | гузы́ | |
гу́зам | гуза́мі | |
гу́зе | гуза́х |
Крыніцы:
гузава́та
прыслоўе, утворана ад прыметніка
гузава́та | - | - |
Крыніцы:
гузава́тасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
гузава́тасць | |
гузава́тасці | |
гузава́тасці | |
гузава́тасць | |
гузава́тасцю | |
гузава́тасці |
Крыніцы:
Гузава́тка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
Гузава́тка | |
Гузава́ткі | |
Гузава́тцы | |
Гузава́тку | |
Гузава́ткай Гузава́ткаю |
|
Гузава́тцы |
гузава́ты
прыметнік, якасны
гузава́ты | гузава́тая | гузава́тае | гузава́тыя | |
гузава́тага | гузава́тай гузава́тае |
гузава́тага | гузава́тых | |
гузава́таму | гузава́тай | гузава́таму | гузава́тым | |
гузава́ты ( гузава́тага ( |
гузава́тую | гузава́тае | гузава́тыя ( гузава́тых ( |
|
гузава́тым | гузава́тай гузава́таю |
гузава́тым | гузава́тымі | |
гузава́тым | гузава́тай | гузава́тым | гузава́тых |
Крыніцы:
гузавы́
прыметнік, адносны
гузавы́ | гузава́я | гузаво́е | гузавы́я | |
гузаво́га | гузаво́й гузаво́е |
гузаво́га | гузавы́х | |
гузаво́му | гузаво́й | гузаво́му | гузавы́м | |
гузавы́ гузаво́га |
гузаву́ю | гузаво́е | гузавы́я гузавы́х |
|
гузавы́м | гузаво́й гузаво́ю |
гузавы́м | гузавы́мі | |
гузавы́м | гузаво́й | гузавы́м | гузавы́х |
Крыніцы:
гуза́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
гуза́к | гузакі́ | |
гузака́ | гузако́ў | |
гузаку́ | гузака́м | |
гуза́к | гузакі́ | |
гузако́м | гузака́мі | |
гузаку́ | гузака́х |
Крыніцы:
гуза́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
гуза́нне | |
гуза́ння | |
гуза́нню | |
гуза́нне | |
гуза́ннем | |
гуза́нні |
Крыніцы:
гузану́ць
‘ударыць вяроўкай каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
гузану́ | гузанё́м | |
гузане́ш | гузаняце́ | |
гузане́ | гузану́ць | |
Прошлы час | ||
гузану́ў | гузану́лі | |
гузану́ла | ||
гузану́ла | ||
Загадны лад | ||
гузані́ | гузані́це | |
Дзеепрыслоўе | ||
гузану́ўшы |
Крыніцы:
гуза́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
гуза́ны | гуза́ная | гуза́нае | гуза́ныя | |
гуза́нага | гуза́най гуза́нае |
гуза́нага | гуза́ных | |
гуза́наму | гуза́най | гуза́наму | гуза́ным | |
гуза́ны ( гуза́нага ( |
гуза́ную | гуза́нае | гуза́ныя ( гуза́ных ( |
|
гуза́ным | гуза́най гуза́наю |
гуза́ным | гуза́нымі | |
гуза́ным | гуза́най | гуза́ным | гуза́ных |
Крыніцы: