гузану́ць
‘ударыць вяроўкай каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| гузану́ | гузанё́м | |
| гузане́ш | гузаняце́ | |
| гузане́ | гузану́ць | |
| Прошлы час | ||
| гузану́ў | гузану́лі | |
| гузану́ла | ||
| гузану́ла | ||
| Загадны лад | ||
| гузані́ | гузані́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| гузану́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)