Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

канкрэтызава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. канкрэтызу́ецца канкрэтызу́юцца
Прошлы час
м. канкрэтызава́ўся канкрэтызава́ліся
ж. канкрэтызава́лася
н. канкрэтызава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

канкрэтызава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канкрэтызу́ю канкрэтызу́ем
2-я ас. канкрэтызу́еш канкрэтызу́еце
3-я ас. канкрэтызу́е канкрэтызу́юць
Прошлы час
м. канкрэтызава́ў канкрэтызава́лі
ж. канкрэтызава́ла
н. канкрэтызава́ла
Загадны лад
2-я ас. канкрэтызу́й канкрэтызу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час канкрэтызу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канкрэтызава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. канкрэтызу́ю канкрэтызу́ем
2-я ас. канкрэтызу́еш канкрэтызу́еце
3-я ас. канкрэтызу́е канкрэтызу́юць
Прошлы час
м. канкрэтызава́ў канкрэтызава́лі
ж. канкрэтызава́ла
н. канкрэтызава́ла
Загадны лад
2-я ас. канкрэтызу́й канкрэтызу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час канкрэтызава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канкрэтыза́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канкрэтыза́тар канкрэтыза́тары
Р. канкрэтыза́тара канкрэтыза́тараў
Д. канкрэтыза́тару канкрэтыза́тарам
В. канкрэтыза́тар канкрэтыза́тары
Т. канкрэтыза́тарам канкрэтыза́тарамі
М. канкрэтыза́тары канкрэтыза́тарах

Крыніцы: piskunou2012.

канкрэтыза́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. канкрэтыза́цыя
Р. канкрэтыза́цыі
Д. канкрэтыза́цыі
В. канкрэтыза́цыю
Т. канкрэтыза́цыяй
канкрэтыза́цыяю
М. канкрэтыза́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канкрэ́тыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. канкрэ́тыка
Р. канкрэ́тыкі
Д. канкрэ́тыцы
В. канкрэ́тыку
Т. канкрэ́тыкай
канкрэ́тыкаю
М. канкрэ́тыцы

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

канкрэцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канкрэцы́йны канкрэцы́йная канкрэцы́йнае канкрэцы́йныя
Р. канкрэцы́йнага канкрэцы́йнай
канкрэцы́йнае		 канкрэцы́йнага канкрэцы́йных
Д. канкрэцы́йнаму канкрэцы́йнай канкрэцы́йнаму канкрэцы́йным
В. канкрэцы́йны (неадуш.)
канкрэцы́йнага (адуш.)		 канкрэцы́йную канкрэцы́йнае канкрэцы́йныя (неадуш.)
канкрэцы́йных (адуш.)
Т. канкрэцы́йным канкрэцы́йнай
канкрэцы́йнаю		 канкрэцы́йным канкрэцы́йнымі
М. канкрэцы́йным канкрэцы́йнай канкрэцы́йным канкрэцы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

канкрэ́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. канкрэ́цыя
Р. канкрэ́цыі
Д. канкрэ́цыі
В. канкрэ́цыю
Т. канкрэ́цыяй
канкрэ́цыяю
М. канкрэ́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

канкубіна́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. канкубіна́т
Р. канкубіна́ту
Д. канкубіна́ту
В. канкубіна́т
Т. канкубіна́там
М. канкубіна́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

канку́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канку́р канку́ры
Р. канку́ра канку́раў
Д. канку́ру канку́рам
В. канку́р канку́ры
Т. канку́рам канку́рамі
М. канку́ры канку́рах

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.