Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́нік

‘насякомае; птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

ко́нік

‘гульня, цацка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

ко́нікавы

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́нікавы	ко́нікавая	ко́нікавае	ко́нікавыя
Р.	ко́нікавага	ко́нікавай ко́нікавае	ко́нікавага	ко́нікавых
Д.	ко́нікаваму	ко́нікавай	ко́нікаваму	ко́нікавым
В.	ко́нікавы (неадуш.) ко́нікавага (адуш.)	ко́нікавую	ко́нікавае	ко́нікавыя (неадуш.) ко́нікавых (адуш.)
Т.	ко́нікавым	ко́нікавай ко́нікаваю	ко́нікавым	ко́нікавымі
М.	ко́нікавым	ко́нікавай	ко́нікавым	ко́нікавых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ко́нікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

ко́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нкавіцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́нкавіцкі	ко́нкавіцкая	ко́нкавіцкае	ко́нкавіцкія
Р.	ко́нкавіцкага	ко́нкавіцкай ко́нкавіцкае	ко́нкавіцкага	ко́нкавіцкіх
Д.	ко́нкавіцкаму	ко́нкавіцкай	ко́нкавіцкаму	ко́нкавіцкім
В.	ко́нкавіцкі (неадуш.) ко́нкавіцкага (адуш.)	ко́нкавіцкую	ко́нкавіцкае	ко́нкавіцкія (неадуш.) ко́нкавіцкіх (адуш.)
Т.	ко́нкавіцкім	ко́нкавіцкай ко́нкавіцкаю	ко́нкавіцкім	ко́нкавіцкімі
М.	ко́нкавіцкім	ко́нкавіцкай	ко́нкавіцкім	ко́нкавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ко́нкавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

ко́нкурс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нкурсны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́нкурсны	ко́нкурсная	ко́нкурснае	ко́нкурсныя
Р.	ко́нкурснага	ко́нкурснай ко́нкурснае	ко́нкурснага	ко́нкурсных
Д.	ко́нкурснаму	ко́нкурснай	ко́нкурснаму	ко́нкурсным
В.	ко́нкурсны (неадуш.) ко́нкурснага (адуш.)	ко́нкурсную	ко́нкурснае	ко́нкурсныя (неадуш.) ко́нкурсных (адуш.)
Т.	ко́нкурсным	ко́нкурснай ко́нкурснаю	ко́нкурсным	ко́нкурснымі
М.	ко́нкурсным	ко́нкурснай	ко́нкурсным	ко́нкурсных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ко́нна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Verbum