ко́нікавы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нікавы ко́нікавая ко́нікавае ко́нікавыя
Р. ко́нікавага ко́нікавай
ко́нікавае		 ко́нікавага ко́нікавых
Д. ко́нікаваму ко́нікавай ко́нікаваму ко́нікавым
В. ко́нікавы (неадуш.)
ко́нікавага (адуш.)		 ко́нікавую ко́нікавае ко́нікавыя (неадуш.)
ко́нікавых (адуш.)
Т. ко́нікавым ко́нікавай
ко́нікаваю		 ко́нікавым ко́нікавымі
М. ко́нікавым ко́нікавай ко́нікавым ко́нікавых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)