Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

даку́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. даку́чнік даку́чнікі
Р. даку́чніка даку́чнікаў
Д. даку́чніку даку́чнікам
В. даку́чніка даку́чнікаў
Т. даку́чнікам даку́чнікамі
М. даку́чніку даку́чніках

Крыніцы: piskunou2012.

даку́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. даку́чніца даку́чніцы
Р. даку́чніцы даку́чніц
Д. даку́чніцы даку́чніцам
В. даку́чніцу даку́чніц
Т. даку́чніцай
даку́чніцаю
даку́чніцамі
М. даку́чніцы даку́чніцах

Крыніцы: piskunou2012.

даку́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даку́чны даку́чная даку́чнае даку́чныя
Р. даку́чнага даку́чнай
даку́чнае
даку́чнага даку́чных
Д. даку́чнаму даку́чнай даку́чнаму даку́чным
В. даку́чны (неадуш.)
даку́чнага (адуш.)
даку́чную даку́чнае даку́чныя (неадуш.)
даку́чных (адуш.)
Т. даку́чным даку́чнай
даку́чнаю
даку́чным даку́чнымі
М. даку́чным даку́чнай даку́чным даку́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Даку́чына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Даку́чына
Р. Даку́чына
Д. Даку́чыну
В. Даку́чына
Т. Даку́чынам
М. Даку́чыне

даку́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даку́чу даку́чым
2-я ас. даку́чыш даку́чыце
3-я ас. даку́чыць даку́чаць
Прошлы час
м. даку́чыў даку́чылі
ж. даку́чыла
н. даку́чыла
Дзеепрыслоўе
прош. час даку́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.