даку́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| даку́чнік | даку́чнікі | |
| даку́чніка | даку́чнікаў | |
| даку́чніку | даку́чнікам | |
| даку́чніка | даку́чнікаў | |
| даку́чнікам | даку́чнікамі | |
| даку́чніку | даку́чніках |
Крыніцы:
даку́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| даку́чнік | даку́чнікі | |
| даку́чніка | даку́чнікаў | |
| даку́чніку | даку́чнікам | |
| даку́чніка | даку́чнікаў | |
| даку́чнікам | даку́чнікамі | |
| даку́чніку | даку́чніках |
Крыніцы:
даку́чніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| даку́чніца | даку́чніцы | |
| даку́чніцы | даку́чніц | |
| даку́чніцы | даку́чніцам | |
| даку́чніцу | даку́чніц | |
| даку́чніцай даку́чніцаю |
даку́чніцамі | |
| даку́чніцы | даку́чніцах |
Крыніцы:
даку́чны
прыметнік, якасны
| даку́чны | даку́чная | даку́чнае | даку́чныя | |
| даку́чнага | даку́чнай даку́чнае |
даку́чнага | даку́чных | |
| даку́чнаму | даку́чнай | даку́чнаму | даку́чным | |
| даку́чны ( даку́чнага ( |
даку́чную | даку́чнае | даку́чныя ( даку́чных ( |
|
| даку́чным | даку́чнай даку́чнаю |
даку́чным | даку́чнымі | |
| даку́чным | даку́чнай | даку́чным | даку́чных | |
Крыніцы:
Даку́чына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Даку́чына | |
| Даку́чына | |
| Даку́чыну | |
| Даку́чына | |
| Даку́чынам | |
| Даку́чыне |
даку́чыць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| даку́чу | даку́чым | |
| даку́чыш | даку́чыце | |
| даку́чыць | даку́чаць | |
| Прошлы час | ||
| даку́чыў | даку́чылі | |
| даку́чыла | ||
| даку́чыла | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| даку́чыўшы | ||
Крыніцы: