уцелаўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
уцелаўле́нне |
уцелаўле́нні |
Р. |
уцелаўле́ння |
уцелаўле́нняў |
Д. |
уцелаўле́нню |
уцелаўле́нням |
В. |
уцелаўле́нне |
уцелаўле́нні |
Т. |
уцелаўле́ннем |
уцелаўле́ннямі |
М. |
уцелаўле́нні |
уцелаўле́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
уцелаўлё́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уцелаўлё́ны |
уцелаўлё́ная |
уцелаўлё́нае |
уцелаўлё́ныя |
Р. |
уцелаўлё́нага |
уцелаўлё́най уцелаўлё́нае |
уцелаўлё́нага |
уцелаўлё́ных |
Д. |
уцелаўлё́наму |
уцелаўлё́най |
уцелаўлё́наму |
уцелаўлё́ным |
В. |
уцелаўлё́ны (неадуш.) уцелаўлё́нага (адуш.) |
уцелаўлё́ную |
уцелаўлё́нае |
уцелаўлё́ныя (неадуш.) уцелаўлё́ных (адуш.) |
Т. |
уцелаўлё́ным |
уцелаўлё́най уцелаўлё́наю |
уцелаўлё́ным |
уцелаўлё́нымі |
М. |
уцелаўлё́ным |
уцелаўлё́най |
уцелаўлё́ным |
уцелаўлё́ных |
Кароткая форма: уцелаўлё́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
уце́ліцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уце́люся |
уце́лімся |
2-я ас. |
уце́лішся |
уце́ліцеся |
3-я ас. |
уце́ліцца |
уце́ляцца |
Прошлы час |
м. |
уце́ліўся |
уце́ліліся |
ж. |
уце́лілася |
н. |
уце́лілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
уце́лься |
уце́льцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
уце́ліўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
уцелясне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
уцелясне́нне |
уцелясне́нні |
Р. |
уцелясне́ння |
уцелясне́нняў |
Д. |
уцелясне́нню |
уцелясне́нням |
В. |
уцелясне́нне |
уцелясне́нні |
Т. |
уцелясне́ннем |
уцелясне́ннямі |
М. |
уцелясне́нні |
уцелясне́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
уцеляснё́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уцеляснё́ны |
уцеляснё́ная |
уцеляснё́нае |
уцеляснё́ныя |
Р. |
уцеляснё́нага |
уцеляснё́най уцеляснё́нае |
уцеляснё́нага |
уцеляснё́ных |
Д. |
уцеляснё́наму |
уцеляснё́най |
уцеляснё́наму |
уцеляснё́ным |
В. |
уцеляснё́ны (неадуш.) уцеляснё́нага (адуш.) |
уцеляснё́ную |
уцеляснё́нае |
уцеляснё́ныя (неадуш.) уцеляснё́ных (адуш.) |
Т. |
уцеляснё́ным |
уцеляснё́най уцеляснё́наю |
уцеляснё́ным |
уцеляснё́нымі |
М. |
уцеляснё́ным |
уцеляснё́най |
уцеляснё́ным |
уцеляснё́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
уцелясня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уцелясня́юся |
уцелясня́емся |
2-я ас. |
уцелясня́ешся |
уцелясня́ецеся |
3-я ас. |
уцелясня́ецца |
уцелясня́юцца |
Прошлы час |
м. |
уцелясня́ўся |
уцелясня́ліся |
ж. |
уцелясня́лася |
н. |
уцелясня́лася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
уцелясня́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
уцелясня́ць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уцелясня́ю |
уцелясня́ем |
2-я ас. |
уцелясня́еш |
уцелясня́еце |
3-я ас. |
уцелясня́е |
уцелясня́юць |
Прошлы час |
м. |
уцелясня́ў |
уцелясня́лі |
ж. |
уцелясня́ла |
н. |
уцелясня́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
уцелясня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
уце́міцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уце́млюся |
уце́мімся |
2-я ас. |
уце́мішся |
уце́міцеся |
3-я ас. |
уце́міцца |
уце́мяцца |
Прошлы час |
м. |
уце́міўся |
уце́міліся |
ж. |
уце́мілася |
н. |
уце́мілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
уце́мся |
уце́мцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
уце́міўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.