уцелаўлё́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уцелаўлё́ны уцелаўлё́ная уцелаўлё́нае уцелаўлё́ныя
Р. уцелаўлё́нага уцелаўлё́най
уцелаўлё́нае		 уцелаўлё́нага уцелаўлё́ных
Д. уцелаўлё́наму уцелаўлё́най уцелаўлё́наму уцелаўлё́ным
В. уцелаўлё́ны (неадуш.)
уцелаўлё́нага (адуш.)		 уцелаўлё́ную уцелаўлё́нае уцелаўлё́ныя (неадуш.)
уцелаўлё́ных (адуш.)
Т. уцелаўлё́ным уцелаўлё́най
уцелаўлё́наю		 уцелаўлё́ным уцелаўлё́нымі
М. уцелаўлё́ным уцелаўлё́най уцелаўлё́ным уцелаўлё́ных

Кароткая форма: уцелаўлё́на.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)