дэнататы́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дэнататы́ўны |
дэнататы́ўная |
дэнататы́ўнае |
дэнататы́ўныя |
Р. |
дэнататы́ўнага |
дэнататы́ўнай дэнататы́ўнае |
дэнататы́ўнага |
дэнататы́ўных |
Д. |
дэнататы́ўнаму |
дэнататы́ўнай |
дэнататы́ўнаму |
дэнататы́ўным |
В. |
дэнататы́ўны (неадуш.) дэнататы́ўнага (адуш.) |
дэнататы́ўную |
дэнататы́ўнае |
дэнататы́ўныя (неадуш.) дэнататы́ўных (адуш.) |
Т. |
дэнататы́ўным |
дэнататы́ўнай дэнататы́ўнаю |
дэнататы́ўным |
дэнататы́ўнымі |
М. |
дэнататы́ўным |
дэнататы́ўнай |
дэнататы́ўным |
дэнататы́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
дэната́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
дэната́цыя |
Р. |
дэната́цыі |
Д. |
дэната́цыі |
В. |
дэната́цыю |
Т. |
дэната́цыяй дэната́цыяю |
М. |
дэната́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэнатурава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
дэнатурава́нне |
Р. |
дэнатурава́ння |
Д. |
дэнатурава́нню |
В. |
дэнатурава́нне |
Т. |
дэнатурава́ннем |
М. |
дэнатурава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дэнатурава́ны |
дэнатурава́ная |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя |
Р. |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́най дэнатурава́нае |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́ных |
Д. |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́най |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́ным |
В. |
дэнатурава́ны (неадуш.) дэнатурава́нага (адуш.) |
дэнатурава́ную |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя (неадуш.) дэнатурава́ных (адуш.) |
Т. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най дэнатурава́наю |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́нымі |
М. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дэнатурава́ны |
дэнатурава́ная |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя |
Р. |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́най дэнатурава́нае |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́ных |
Д. |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́най |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́ным |
В. |
дэнатурава́ны (неадуш.) дэнатурава́нага (адуш.) |
дэнатурава́ную |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя (неадуш.) дэнатурава́ных (адуш.) |
Т. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най дэнатурава́наю |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́нымі |
М. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́ных |
Кароткая форма: дэнатурава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дэнатурава́ны |
дэнатурава́ная |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя |
Р. |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́най дэнатурава́нае |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́ных |
Д. |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́най |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́ным |
В. |
дэнатурава́ны (неадуш.) дэнатурава́нага (адуш.) |
дэнатурава́ную |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя (неадуш.) дэнатурава́ных (адуш.) |
Т. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най дэнатурава́наю |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́нымі |
М. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́ных |
Кароткая форма: дэнатурава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
дэнатуру́ецца |
дэнатуру́юцца |
Прошлы час |
м. |
дэнатурава́ўся |
дэнатурава́ліся |
ж. |
дэнатурава́лася |
н. |
дэнатурава́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дэнатуру́ю |
дэнатуру́ем |
2-я ас. |
дэнатуру́еш |
дэнатуру́еце |
3-я ас. |
дэнатуру́е |
дэнатуру́юць |
Прошлы час |
м. |
дэнатурава́ў |
дэнатурава́лі |
ж. |
дэнатурава́ла |
н. |
дэнатурава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
дэнатуру́й |
дэнатуру́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
дэнатуру́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дэнатуру́ю |
дэнатуру́ем |
2-я ас. |
дэнатуру́еш |
дэнатуру́еце |
3-я ас. |
дэнатуру́е |
дэнатуру́юць |
Прошлы час |
м. |
дэнатурава́ў |
дэнатурава́лі |
ж. |
дэнатурава́ла |
н. |
дэнатурава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
дэнатуру́й |
дэнатуру́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дэнатурава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.