дэнататы́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэнататы́ўны |
дэнататы́ўная |
дэнататы́ўнае |
дэнататы́ўныя |
| Р. |
дэнататы́ўнага |
дэнататы́ўнай дэнататы́ўнае |
дэнататы́ўнага |
дэнататы́ўных |
| Д. |
дэнататы́ўнаму |
дэнататы́ўнай |
дэнататы́ўнаму |
дэнататы́ўным |
| В. |
дэнататы́ўны (неадуш.) дэнататы́ўнага (адуш.) |
дэнататы́ўную |
дэнататы́ўнае |
дэнататы́ўныя (неадуш.) дэнататы́ўных (адуш.) |
| Т. |
дэнататы́ўным |
дэнататы́ўнай дэнататы́ўнаю |
дэнататы́ўным |
дэнататы́ўнымі |
| М. |
дэнататы́ўным |
дэнататы́ўнай |
дэнататы́ўным |
дэнататы́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
дэната́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэната́цыя |
| Р. |
дэната́цыі |
| Д. |
дэната́цыі |
| В. |
дэната́цыю |
| Т. |
дэната́цыяй дэната́цыяю |
| М. |
дэната́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэнатурава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэнатурава́нне |
| Р. |
дэнатурава́ння |
| Д. |
дэнатурава́нню |
| В. |
дэнатурава́нне |
| Т. |
дэнатурава́ннем |
| М. |
дэнатурава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэнатурава́ны |
дэнатурава́ная |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя |
| Р. |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́най дэнатурава́нае |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́ных |
| Д. |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́най |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́ным |
| В. |
дэнатурава́ны (неадуш.) дэнатурава́нага (адуш.) |
дэнатурава́ную |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя (неадуш.) дэнатурава́ных (адуш.) |
| Т. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най дэнатурава́наю |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́нымі |
| М. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэнатурава́ны |
дэнатурава́ная |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя |
| Р. |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́най дэнатурава́нае |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́ных |
| Д. |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́най |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́ным |
| В. |
дэнатурава́ны (неадуш.) дэнатурава́нага (адуш.) |
дэнатурава́ную |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя (неадуш.) дэнатурава́ных (адуш.) |
| Т. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най дэнатурава́наю |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́нымі |
| М. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́ных |
Кароткая форма: дэнатурава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэнатурава́ны |
дэнатурава́ная |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя |
| Р. |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́най дэнатурава́нае |
дэнатурава́нага |
дэнатурава́ных |
| Д. |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́най |
дэнатурава́наму |
дэнатурава́ным |
| В. |
дэнатурава́ны (неадуш.) дэнатурава́нага (адуш.) |
дэнатурава́ную |
дэнатурава́нае |
дэнатурава́ныя (неадуш.) дэнатурава́ных (адуш.) |
| Т. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най дэнатурава́наю |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́нымі |
| М. |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́най |
дэнатурава́ным |
дэнатурава́ных |
Кароткая форма: дэнатурава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
дэнатуру́ецца |
дэнатуру́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
дэнатурава́ўся |
дэнатурава́ліся |
| ж. |
дэнатурава́лася |
| н. |
дэнатурава́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэнатуру́ю |
дэнатуру́ем |
| 2-я ас. |
дэнатуру́еш |
дэнатуру́еце |
| 3-я ас. |
дэнатуру́е |
дэнатуру́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дэнатурава́ў |
дэнатурава́лі |
| ж. |
дэнатурава́ла |
| н. |
дэнатурава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дэнатуру́й |
дэнатуру́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дэнатуру́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэнатурава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэнатуру́ю |
дэнатуру́ем |
| 2-я ас. |
дэнатуру́еш |
дэнатуру́еце |
| 3-я ас. |
дэнатуру́е |
дэнатуру́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дэнатурава́ў |
дэнатурава́лі |
| ж. |
дэнатурава́ла |
| н. |
дэнатурава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дэнатуру́й |
дэнатуру́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дэнатурава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.