вярбо́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вярбо́вачны |
вярбо́вачная |
вярбо́вачнае |
вярбо́вачныя |
Р. |
вярбо́вачнага |
вярбо́вачнай вярбо́вачнае |
вярбо́вачнага |
вярбо́вачных |
Д. |
вярбо́вачнаму |
вярбо́вачнай |
вярбо́вачнаму |
вярбо́вачным |
В. |
вярбо́вачны (неадуш.) вярбо́вачнага (адуш.) |
вярбо́вачную |
вярбо́вачнае |
вярбо́вачныя (неадуш.) вярбо́вачных (адуш.) |
Т. |
вярбо́вачным |
вярбо́вачнай вярбо́вачнаю |
вярбо́вачным |
вярбо́вачнымі |
М. |
вярбо́вачным |
вярбо́вачнай |
вярбо́вачным |
вярбо́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вярбо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вярбо́вы |
вярбо́вая |
вярбо́вае |
вярбо́выя |
Р. |
вярбо́вага |
вярбо́вай вярбо́вае |
вярбо́вага |
вярбо́вых |
Д. |
вярбо́ваму |
вярбо́вай |
вярбо́ваму |
вярбо́вым |
В. |
вярбо́вы (неадуш.) вярбо́вага (адуш.) |
вярбо́вую |
вярбо́вае |
вярбо́выя (неадуш.) вярбо́вых (адуш.) |
Т. |
вярбо́вым |
вярбо́вай вярбо́ваю |
вярбо́вым |
вярбо́вымі |
М. |
вярбо́вым |
вярбо́вай |
вярбо́вым |
вярбо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вярбо́выя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
вярбо́выя |
Р. |
вярбо́вых |
Д. |
вярбо́вым |
В. |
вярбо́выя |
Т. |
вярбо́вымі |
М. |
вярбо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
вярбо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
вярбо́ўка |
Р. |
вярбо́ўкі |
Д. |
вярбо́ўцы |
В. |
вярбо́ўку |
Т. |
вярбо́ўкай вярбо́ўкаю |
М. |
вярбо́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Вярбо́ўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Вярбо́ўка |
Р. |
Вярбо́ўкі |
Д. |
Вярбо́ўцы |
В. |
Вярбо́ўку |
Т. |
Вярбо́ўкай Вярбо́ўкаю |
М. |
Вярбо́ўцы |
вярбо́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вярбо́ўнік |
Р. |
вярбо́ўніку |
Д. |
вярбо́ўніку |
В. |
вярбо́ўнік |
Т. |
вярбо́ўнікам |
М. |
вярбо́ўніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
вярбо́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вярбо́ўшчык |
вярбо́ўшчыкі |
Р. |
вярбо́ўшчыка |
вярбо́ўшчыкаў |
Д. |
вярбо́ўшчыку |
вярбо́ўшчыкам |
В. |
вярбо́ўшчыка |
вярбо́ўшчыкаў |
Т. |
вярбо́ўшчыкам |
вярбо́ўшчыкамі |
М. |
вярбо́ўшчыку |
вярбо́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вярбо́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вярбо́ўшчыца |
вярбо́ўшчыцы |
Р. |
вярбо́ўшчыцы |
вярбо́ўшчыц |
Д. |
вярбо́ўшчыцы |
вярбо́ўшчыцам |
В. |
вярбо́ўшчыцу |
вярбо́ўшчыц |
Т. |
вярбо́ўшчыцай вярбо́ўшчыцаю |
вярбо́ўшчыцамі |
М. |
вярбо́ўшчыцы |
вярбо́ўшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вяргі́невы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вяргі́невы |
вяргі́невая |
вяргі́невае |
вяргі́невыя |
Р. |
вяргі́невага |
вяргі́невай вяргі́невае |
вяргі́невага |
вяргі́невых |
Д. |
вяргі́неваму |
вяргі́невай |
вяргі́неваму |
вяргі́невым |
В. |
вяргі́невы (неадуш.) вяргі́невага (адуш.) |
вяргі́невую |
вяргі́невае |
вяргі́невыя (неадуш.) вяргі́невых (адуш.) |
Т. |
вяргі́невым |
вяргі́невай вяргі́неваю |
вяргі́невым |
вяргі́невымі |
М. |
вяргі́невым |
вяргі́невай |
вяргі́невым |
вяргі́невых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.