вярбо́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вярбо́ўнік
Р. вярбо́ўніку
Д. вярбо́ўніку
В. вярбо́ўнік
Т. вярбо́ўнікам
М. вярбо́ўніку

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)