дабудо́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дабудо́ваны |
дабудо́ваная |
дабудо́ванае |
дабудо́ваныя |
| Р. |
дабудо́ванага |
дабудо́ванай
дабудо́ванае |
дабудо́ванага |
дабудо́ваных |
| Д. |
дабудо́ванаму |
дабудо́ванай |
дабудо́ванаму |
дабудо́ваным |
| В. |
дабудо́ваны
дабудо́ванага |
дабудо́ваную |
дабудо́ванае |
дабудо́ваныя
дабудо́ваных |
| Т. |
дабудо́ваным |
дабудо́ванай
дабудо́ванаю |
дабудо́ваным |
дабудо́ванымі |
| М. |
дабудо́ваным |
дабудо́ванай |
дабудо́ваным |
дабудо́ваных |
Кароткая форма: дабудо́вана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012.
дабудо́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дабудо́ўванне |
| Р. |
дабудо́ўвання |
| Д. |
дабудо́ўванню |
| В. |
дабудо́ўванне |
| Т. |
дабудо́ўваннем |
| М. |
дабудо́ўванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
дабудо́ўвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дабудо́ўваюся |
дабудо́ўваемся |
| 2-я ас. |
дабудо́ўваешся |
дабудо́ўваецеся |
| 3-я ас. |
дабудо́ўваецца |
дабудо́ўваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дабудо́ўваўся |
дабудо́ўваліся |
| ж. |
дабудо́ўвалася |
| н. |
дабудо́ўвалася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дабудо́ўвайся |
дабудо́ўвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
дабудо́ўваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
дабудо́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дабудо́ўваю |
дабудо́ўваем |
| 2-я ас. |
дабудо́ўваеш |
дабудо́ўваеце |
| 3-я ас. |
дабудо́ўвае |
дабудо́ўваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дабудо́ўваў |
дабудо́ўвалі |
| ж. |
дабудо́ўвала |
| н. |
дабудо́ўвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дабудо́ўвай |
дабудо́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
дабудо́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
дабудо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дабудо́ўка |
дабудо́ўкі |
| Р. |
дабудо́ўкі |
дабудо́вак |
| Д. |
дабудо́ўцы |
дабудо́ўкам |
| В. |
дабудо́ўку |
дабудо́ўкі |
| Т. |
дабудо́ўкай
дабудо́ўкаю |
дабудо́ўкамі |
| М. |
дабудо́ўцы |
дабудо́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012.
дабудо́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дабудо́ўшчык |
дабудо́ўшчыкі |
| Р. |
дабудо́ўшчыка |
дабудо́ўшчыкаў |
| Д. |
дабудо́ўшчыку |
дабудо́ўшчыкам |
| В. |
дабудо́ўшчыка |
дабудо́ўшчыкаў |
| Т. |
дабудо́ўшчыкам |
дабудо́ўшчыкамі |
| М. |
дабудо́ўшчыку |
дабудо́ўшчыках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
Дабу́жа
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Дабу́жа |
| Р. |
Дабу́жы |
| Д. |
Дабу́жы |
| В. |
Дабу́жу |
| Т. |
Дабу́жай
Дабу́жаю |
| М. |
Дабу́жы |
дабуква́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дабуква́рны |
дабуква́рная |
дабуква́рнае |
дабуква́рныя |
| Р. |
дабуква́рнага |
дабуква́рнай
дабуква́рнае |
дабуква́рнага |
дабуква́рных |
| Д. |
дабуква́рнаму |
дабуква́рнай |
дабуква́рнаму |
дабуква́рным |
| В. |
дабуква́рны (неадуш.)
дабуква́рнага (адуш.) |
дабуква́рную |
дабуква́рнае |
дабуква́рныя (неадуш.)
дабуква́рных (адуш.) |
| Т. |
дабуква́рным |
дабуква́рнай
дабуква́рнаю |
дабуква́рным |
дабуква́рнымі |
| М. |
дабуква́рным |
дабуква́рнай |
дабуква́рным |
дабуква́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Дабу́чын
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Дабу́чын |
| Р. |
Дабу́чына |
| Д. |
Дабу́чыну |
| В. |
Дабу́чын |
| Т. |
Дабу́чынам |
| М. |
Дабу́чыне |