дапушча́льна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| дапушча́льна |
дапушча́льней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
дапушча́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дапушча́льнасць |
| Р. |
дапушча́льнасці |
| Д. |
дапушча́льнасці |
| В. |
дапушча́льнасць |
| Т. |
дапушча́льнасцю |
| М. |
дапушча́льнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дапушча́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дапушча́льны |
дапушча́льная |
дапушча́льнае |
дапушча́льныя |
| Р. |
дапушча́льнага |
дапушча́льнай дапушча́льнае |
дапушча́льнага |
дапушча́льных |
| Д. |
дапушча́льнаму |
дапушча́льнай |
дапушча́льнаму |
дапушча́льным |
| В. |
дапушча́льны (неадуш.) дапушча́льнага (адуш.) |
дапушча́льную |
дапушча́льнае |
дапушча́льныя (неадуш.) дапушча́льных (адуш.) |
| Т. |
дапушча́льным |
дапушча́льнай дапушча́льнаю |
дапушча́льным |
дапушча́льнымі |
| М. |
дапушча́льным |
дапушча́льнай |
дапушча́льным |
дапушча́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дапу́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дапу́шчаны |
дапу́шчаная |
дапу́шчанае |
дапу́шчаныя |
| Р. |
дапу́шчанага |
дапу́шчанай дапу́шчанае |
дапу́шчанага |
дапу́шчаных |
| Д. |
дапу́шчанаму |
дапу́шчанай |
дапу́шчанаму |
дапу́шчаным |
| В. |
дапу́шчаны (неадуш.) дапу́шчанага (адуш.) |
дапу́шчаную |
дапу́шчанае |
дапу́шчаныя (неадуш.) дапу́шчаных (адуш.) |
| Т. |
дапу́шчаным |
дапу́шчанай дапу́шчанаю |
дапу́шчаным |
дапу́шчанымі |
| М. |
дапу́шчаным |
дапу́шчанай |
дапу́шчаным |
дапу́шчаных |
Кароткая форма: дапу́шчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дапушчо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дапушчо́ны |
дапушчо́ная |
дапушчо́нае |
дапушчо́ныя |
| Р. |
дапушчо́нага |
дапушчо́най дапушчо́нае |
дапушчо́нага |
дапушчо́ных |
| Д. |
дапушчо́наму |
дапушчо́най |
дапушчо́наму |
дапушчо́ным |
| В. |
дапушчо́ны (неадуш.) дапушчо́нага (адуш.) |
дапушчо́ную |
дапушчо́нае |
дапушчо́ныя (неадуш.) дапушчо́ных (адуш.) |
| Т. |
дапушчо́ным |
дапушчо́най дапушчо́наю |
дапушчо́ным |
дапушчо́нымі |
| М. |
дапушчо́ным |
дапушчо́най |
дапушчо́ным |
дапушчо́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дапушчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дапушчэ́нне |
дапушчэ́нні |
| Р. |
дапушчэ́ння |
дапушчэ́нняў |
| Д. |
дапушчэ́нню |
дапушчэ́нням |
| В. |
дапушчэ́нне |
дапушчэ́нні |
| Т. |
дапушчэ́ннем |
дапушчэ́ннямі |
| М. |
дапушчэ́нні |
дапушчэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дапха́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дапха́ны |
дапха́ная |
дапха́нае |
дапха́ныя |
| Р. |
дапха́нага |
дапха́най дапха́нае |
дапха́нага |
дапха́ных |
| Д. |
дапха́наму |
дапха́най |
дапха́наму |
дапха́ным |
| В. |
дапха́ны (неадуш.) дапха́нага (адуш.) |
дапха́ную |
дапха́нае |
дапха́ныя (неадуш.) дапха́ных (адуш.) |
| Т. |
дапха́ным |
дапха́най дапха́наю |
дапха́ным |
дапха́нымі |
| М. |
дапха́ным |
дапха́най |
дапха́ным |
дапха́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.